بررسی رابطه‌ بین انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی با اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز

نویسندگان

چکیده

اهمال‌کاری تحصیلی یکی از متغیرهای شایع در دانشجویان است که لزوم توجه به آن و بررسی متغیرهای تأثیرگذار بر آن ازجمله انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی اهمیت بسیاری دارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی با اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز می‌باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز در سال تحصیلی 93- 1392 بود. نمونه­ای به حجم 259 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه­ای نسبی انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس­ انگیزش تحصیلی، مقیاس خودکارآمدی تحصیلی و پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی بود. به‌منظور تجزیه‌ و تحلیل داد‌ه‌ها علاوه بر شاخص­های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، از روش‌های آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون ساده، آزمون t گروه‌های مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره) نیز استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمرات کل مقیاس انگیزش تحصیلی و خرده مؤلفه‌های انگیزش درونی و انگیزش بیرونی و بی‌انگیزگی با نمرات کل مقیاس اهمال‌کاری و خرده مؤلفه‌های آن همبستگی معناداری وجود ندارد. اما بین نمرات مقیاس خودکارآمدی تحصیلی و نمرات کل مقیاس اهمال‌کاری و خرده مؤلفه‌های آن همبستگی منفی و معناداری وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون ساده نشان داد که اهمال‌کاری تحصیلی از طریق خودکارآمدی تحصیلی قابل پیش‌بینی است. نتایج آزمون t گروه‌های مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره نیز نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر در کل مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی و خرده مؤلفه‌های آن تفاوت معناداری وجود ندارد. با عنایت به نتایج این پژوهش، به نظر می­رسد که اساتید و مجریان آموزشی می‌توانند با آگاهی از خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان، اهمال‌کاری تحصیلی آنان را پیش‌بینی کنند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Relationship Between Aacademic Motivation and Sself-Eefficacy with Aacademic Procrastination in the Students of Medical University of Jondishapour Ahvaz

نویسندگان [English]

  • Ezatollah Ghadampour
  • Peyman Kamkar
  • Saeideh Sabzian
  • Attefeh Chehelpar
  • Samaneh Abdoli
  • Hoshang Garavand
چکیده [English]

Academic procrastination is one of the prevalence variables in students and the varibles affecting it, such as academic motivation and self efficacy should be examined. Thus, the target of this study was to investigate the relationship between academic motivation and self-efficacy with academic procrastination in the Students of Medical University of Jondishapour Ahvaz. The research method was descriptive-correlation. The population of the study was all of students of Medical University of Jondishapour Ahvaz during the academic year 2013-2014. Using proportional stratified sampling method, the sample induring of 259 persons was selected. In order to collect data, academic motivation Scale, College Academic Self-Efficacy Scale (CASES) and Academic Procrastination were used. For analyzing data, descriptive (Mean and standard deviation) and inferential (correlation and regression, independent T, ANOVA and MANOVA) statistics were used. Results showed that there was not a significant relationship between academic motivation and sub-components of intrinsic and extrinsic motivation with academic procrastination and its components. In addition, there was a significant negative correlation between academic self-efficacy with academic procrastination and its components. Results of simple regression showed that academic procrastination was predictable from academic self-efficacy. Results of T test and MANOVA showed that there was no significant difference between male and female students in terms of academic procrastination and its components. According to research findings, professors and education professionals can predict the academic procrastination of learner if they are aware of their academic self-efficacy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Academic Motivation
  • Academic self-efficacy
  • Academic Procrastination