اثربخشی آموزش راهبردهای رفتاری بر میزان خودکارآمدی اجتماعی، عاطفی، تحصیلی و خواندن دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری

نویسندگان

چکیده

این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر آموزش راهبردهای رفتاری بر میزان خودکارآمدی اجتماعی، عاطفی، تحصیلی و خواندن کودکان دارای ناتوانی یادگیری انجام شد. روش انجام پژوهش به شیوه شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. این پژوهش بر روی ۳۰ نفر از دانش‌آموزان دختر و پسر مراجعه‌کننده به مرکز ناتوانی‌های یادگیری شهر اصفهان انجام گردید. این گروه پس از تأیید گروه تشخیصی ۱۵ نفر به‌طور تصادفی در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسشنامه سنجش خودکارآمدی کودکان، آزمون وکسلر، آزمون‌های خواندن، بیان نوشتاری و ریاضی بود. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه طی ۱۰ هفته متوالی تحت آموزش راهبردهای رفتاری در خصوص افزایش خودکارآمدی (برمبنای دستیابی به معیار عملکرد متناسب، استفاده از تجربه‌های جانشین، متقاعدسازی کلامی و برانگیختگی بهینه فیزیولوژیکی) قرار گرفتند. به‌منظور بررسی تفاوت‌های بین دو گروه، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که آموزش راهبردهای رفتاری قادر است به‌طور معناداری به دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری در راستای افزایش خودکارآمدی عمومی، خودکارآمدی تحصیلی و خودکارآمدی اجتماعی و نیز خودکارآمدی هیجانی کمک نماید؛ اما مداخله بر خودکارآمدی خواندن گروه آزمایش تأثیر معناداری نشان نداد. با توجه به اینکه علاوه بر مشکل تحصیلی، دانش­آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری از لحاظ اجتماعی آمار بالاتری از افسردگی، تنهایی و عزت‌نفس پایین را تجربه می‌کنند با انجام مداخله فوق می‌توان به ارتقاء سطح بهداشت روانی آنان کمک نمود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Behavioral Strategies Training on Social, Academic, Reading and Emotional Self-Efficacy in Students with Learning Disabilities

نویسندگان [English]

  • Zohreh Latifi
  • Nasim Esteki-Azad
چکیده [English]

The purpose of this study was to determine the effectiveness of behavioral strategies training on social, academic, reading and emotional self-efficacy in student with Learning Disabilities. The subjects consisted of 30 boys and girls with Learning Disabilities, who were convenient sampling selected from the Isfahan Learning Disabilities center. They were diagnosed to be students with Learning Disabilities by a diagnostics committee. The Self-efficacy Questionnaire was administered to both groups before and after intervention. The subjects were randomly assigned to semi-experimental (n=15) and control (n=15) groups. The experimental group received 10 weekly sessions of behavioral strategies training to increase self-efficacy, while the control group did not receive any intervention. The results of analysis of covariance showed that behavioral strategies training significantly increase the general self-efficacy in the experimental groups as compared with the control group. Also, the experimental group as compared with the control group showed significant increase in social and academic and emotional self-efficacy. The results showed no effect on reading self-efficacy. Therefore, we can use this method for increasing mental health in Learning Disabilities students.

کلیدواژه‌ها [English]

  • learning disabilities
  • Self-efficacy
  • behavioral intervention
  • Mental Health